DRONTEN - Als je 6 of 7 jaar was en je kwam in het begin van de jaren zestig in Dronten wonen, dan moest je in Kampen naar school. ,,Kampen was een gesloten gemeenschap’’, zegt Janke Schonewille, ,,Die kinderen voelden zich er niet welkom, het leek wel alsof ze vluchtelingen waren.’’
De verhalen van deze en andere kinderen die in de periode van 1960 tot 1980 opgroeiden in Biddinghuizen, Dronten en Swifterbant staan beschreven in het nieuwe boek ‘Polderjeugd’. Het is de elfde uitgave van de stichting Geschiedschrijving en het is het eerste boek waarin de tweede generatie aan het woord komt.
DeDrontenaar.nl sprak met vier personen die hebben meegewerkt aan het boek: voorzitter en eindredacteur Frits Schmidt, secretaris Tineke Hiemstra, Janke Schonewille en Liesbeth Busch. Zij zijn eensgezind over het belang van geschiedschrijving: ,,De veranderingen gaan zó razendsnel, als je het niet beschrijft, gaat het verloren.’’
Meeverhuizen
Frits Schmidt: ,,Het boek gaat over de jongeren die met hun ouders meeverhuisden naar de Flevopolder.’’ Janke Schonewille: ,,Wat heeft die stap van hun ouders betekend voor de jongeren? Hoe hebben zij het ervaren en hoe heeft hun leven zich daarna ontwikkeld?’’
De auteurs vinden het moeilijk om een rode draad te benoemen. In ieder geval hebben de jongeren van het eerste uur veel moeten reizen. Er waren nog geen scholen en dus waren ze tot 1962 aangewezen op de lagere school in Kampen. Een 15-jarige jongen die aan de Oldebroekerweg in Biddinghuizen woonde, moest zelfs helemaal naar de Middelbare Landbouwschool in Emmeloord: ,,En er was nog geen Ketelbrug.’’
Er was niets
Frits Schmidt ziet wel overeenkomsten bij de 36 geïnterviewden: ,,Ze kwamen van het oude naar het nieuwe land en er was hier helemaal niets. En toch hebben ze zich ontzettend vermaakt. Er was niets en ze hadden alles.’’ Tineke Hiemstra: ,,Er werd enorm veel gespeeld in de bouw. Dat mocht niet, maar er stonden geen hekken omheen zoals nu. Wat ook heel vaak ter sprake kwam was het zwembad: ’s ochtends om zeven uur in onverwarmd water.’’
De jongeren wisten zichzelf uitstekend te vermaken, bijvoorbeeld bij Jongeren19nu, tijdens de schuurfeesten en in de zelfgemaakte discotheek bij bakker Tietema in Biddinghuizen. ,,Ook in ’t Paaltje waren activiteiten, maar die worden eigenlijk door niemand genoemd. Dat was door volwassenen georganiseerd…’’
Fantastische tijd
Heeft de jeugd het in de beginjaren naar de zin gehad? ,,Ik denk dat je die vraag volmondig met ja kunt beantwoorden’’, concludeert Frits Schmidt, ,,Ze hebben een fantastische tijd gehad!’’
De geïnterviewden geven een tijdsbeeld uit een periode dat lang niet iedereen een auto, een televisie of een telefoon had. ,,Het is niet alleen een beeld van de polder, maar ook van de jaren zestig in z’n algemeenheid. Dat maakt het tot een mooi boek’’, vindt het viertal.
