DRONTEN - Een jaar of vijftig geleden wilde Jan Duineveld dolgraag naar de kunstacademie. Zijn ouders staken er een stokje voor. ,,Ze zeiden: daar kun je nóóit je brood mee verdienen’’, blikt de Drontenaar terug. Inmiddels is hij 79 jaar en bezig met een inhaalslag. Momenteel heeft Duineveld z’n eerste expositie.
De ouders van Jan Duineveld hadden een wasserij in Haarlem. Hij was de enige zoon en dus voorbestemd om het bedrijf over te nemen. ,,Maar daar had ik helemaal geen zin in’’, vertelt hij.
Pas na militaire dienst kwam het hoge woord eruit. Toen was het te laat om nog naar de kunstacademie te gaan. Hij ging werken in een autospuiterij. Via Kampen belandde hij in Dronten. ,,Ik solliciteerde omdat je hier een eengezinswoning kon krijgen’’, aldus Jan.
Enige hoge cijfer
Op zijn dertigste begon hij te tekenen. ,,Ik had het verlangen om dingen uit te beelden. Op school had ik al gemerkt dat ik er goed in was. Mijn enige hoge cijfer was een negen voor tekenen’’, lacht hij.
Duineveld volgde diverse cursussen, maar pas na zijn pensionering ging het echt voor hem leven. In Biddinghuizen inspireerde Jan Reijmerink hem om zich verder te ontwikkelen. ,,Zo is het een beetje gaan lopen.’’
Oudste van de klas
Zijn tekenleraar zette hem op het spoor van de Vrije Academie Nunspeet. Daar maakt hij sinds twee jaar kennis met de meest uiteenlopende technieken. ,,Ik ben veruit de oudste van de klas. Haha, ik ben zelfs de enige man. Maar dat maakt me niet uit: ik word er enorm geïnspireerd.’’
Alle cursussen en lessen hebben ertoe geleid dat hij zich is gaan specialiseren in tekenen en aquarellen. ,,Mijn stijl is romantisch, ik hou niet van modern. Ik maak vooral stillevens en ik probeer het zo natuurlijk mogelijk op papier te krijgen. Een straatje waar je in kijkt, een dorpje in Hongarije, dat soort dingen.’’
Eerste expositie
Dat hij op zijn 79ste voor het eerst gevraagd werd om te exposeren, was een enorme eer. Met veel zorg heeft hij 28 werken uitgezocht, die samen een verhaal vormen.
De tentoonstelling is in de gang van de afdeling revalidatie van ziekenhuis St Jansdal in Harderwijk. ,,En het gaat me niet om verkopen hoor, ik heb er niet eens prijskaartjes bij hangen’’, benadrukt hij.
Vorm van therapie
Jan Duineveld maakt momenteel een moeilijke tijd door. ,,Maar dat hoeft niet allemaal in de krant hoor, want ik zit niet te wachten op medelijden van anderen. Waarom zou ik moeilijk doen, wat schiet ik daarmee op? Nee, dan is het veel belangrijker om te vertellen dat het schilderen en tekenen me op de been houdt. Zie het maar als een soort van therapie.’’
Hij gunt het ook zijn leeftijdsgenoten. Vandaar zijn oproep: ,,Ga niet achter de geraniums zitten! Ga iets dòen! Ga schilderen, ga tekenen. Het is hartstikke leuk, je bent onder de mensen, je máákt iets.’’
