SWIFTERBANT - Voetballer Gino Garos van Swift’64 lag er anderhalf jaar uit vanwege een kruisbandblessure. Gisteravond trainde hij voor ’t eerst volledig mee met de selectie van de derdeklasser. En wéér ging het mis. Bij een op het oog onschuldige actie brak de 24-jarige aanvaller zijn kuitbeen. Hij heeft besloten te stoppen met voetbal.
Wil je vertellen wat er gebeurd is?
Gino Garos: „Ik mocht gisteren voor ’t eerst volledig meetrainen en daar had ik natuurlijk heel veel zin in. Maar het ging mis bij een actie aan de linkerkant. Ik draaide open naar rechts en wilde scoren. Op dat moment bleef mijn voet vast staan op het kunstgras. M’n onderbeen klapte naar binnen.”
Er was dus geen contact met een tegenstander?
„Klopt. Ik voelde meteen dat het niet goed was. Op het moment dat ik naar de verzorgingsruimte liep - dat kon op dat moment nog - zei ik al tegen iemand: volgens mij heb ik m’n enkel gebroken. Het blijkt dus een gebroken kuitbeen te zijn.”
Hoe ziet het behandelplan er uit?
„Ik ben net naar het ziekenhuis geweest. De breuk ziet er op zich netjes uit. Ik heb spalkgips gekregen omdat er nog een zwelling zit. Volgende week moet ik terugkomen voor foto’s en als het er dan nog steeds goed uit ziet, krijg ik normaal gips voor vier tot zes weken.”
Een hypothetische vraag: zou het op natuurgras ook gebeurd zijn?
„Dat durf ik niet te zeggen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik op natuurgras eigenlijk nog nooit blessures heb gehad en dat dit mijn derde ernstige blessure is op kunstgras. Mijn kruisband is afgescheurd op kunstgras en het jaar daarvoor ging mijn knieschijf uit de kom. Of het aan het kunstgras ligt durf ik niet te zeggen, maar ik denk wel dat het meespeelt.”
Hoe lang heb je er na je vorige blessure uit gelegen?
„Anderhalf jaar. Op 13 februari ben ik geopereerd.”
En nu? Opnieuw revalideren en proberen terug te komen?
„Nee, ik heb me vandaag meteen uitgeschreven. Veldvoetbal is klaar, dat ga ik niet meer doen. Het gaat van kwaad tot erger en daar ben ik nu wel van genezen, hoe jammer het ook is. Ik hou ontzettend van het spelletje, anders had ik er ook niet alles aan gedaan om terug te komen. Ik was bijna terug en nu dit… ik ben er klaar mee.”
Dus helemaal geen voetbal meer?
„Ik hoop dat ik in een andere functie misschien volgend seizoen bij het eerste betrokken kan blijven. Daarna maar eens kijken wat ik verder wil gaan doen. Misschien trainer worden ofzo.”
Met pijn in je hart?
„Jazeker. Ik word volgende week 25 en ik voetbal al vanaf mijn vijfde, dus twintig jaar. Ik had nog graag een aantal jaren door willen gaan, maar ik ga het risico niet meer nemen.”
