SWIFTERBANT – Alsof de weergoden meekijken. Boven het sportcomplex van Swift ’64 ontwikkelt zich een onweersbui van jewelste als de thuisploeg promotie naar de derde klasse ziet vervliegen. Tegenstander WZC Wapenveld is voor de tweede keer met 1-2 te sterk.
Zuurder een seizoen tot een einde brengen, dat is haast niet mogelijk. Drie speelrondes voor het einde van de competitie leek voor Swift ’64 alles in kannen en kruiken. De ploeg stond bovenaan in de vierde klasse C en de voorsprong was dusdanig dat de champagneflessen gekocht konden worden. Zes wedstrijden later staat Swift echter met lege handen, want ook de play-offs tegen WZC Wapenveld brengen niet de gewenste promotie.
WZC snel voor
Vorige week eindigde het duel in Wapenveld in 2-1 en zodoende moet Swift zaterdag een verschil van één zien goed te maken. Dat worden er echter al heel snel twee, als WZC’er Jonas Faber na vijf minuten binnenkopt. Via Thim Verhoeven wordt het een kwartier later wel 1-1, maar doorpakken kan Swift niet. Zo kopt Niels Krol de bal op de eigen lat en moet ook doelman Ricardo Telgen een aantal keer aan de bak.
Ook de tweede helft is voor een groot gedeelte voor WZC en zo stevent Swift af op een nieuw jaar kelderklasse. Dat pleit wordt definitief beslecht als opnieuw Faber doel treft. Na 66 minuten schuift hij de bal rustig voorbij Telgen en daarmee zorgt hij voor de nekslag. Swift doet er daarna nog alles aan, maar lukken wil het allemaal niet meer. De strijd is gestreden, de teleurstelling zichtbaar.
Tranen
Ruim na de wedstrijd kan Swift-trainer Patrick Posthuma het amper bevatten. Hij komt net uit een kleedkamer vol verslagen mannen. “Het is stil, er vloeien tranen. Dit is zo wrang. Je eindigt bovenaan in de competitie, met een enorm puntenaantal en een doelsaldo van plus vijfhonderd. En toch hebben we nu niets. Daar baal ik het meeste van.”
De hele vereniging was toe aan een stapje hogerop. Dat laat nu op zich wachten. Posthuma wanhoopt niet. “Nee, dit kan juist positief uitpakken. Je moet ook verliezen om uiteindelijk te kunnen winnen. We zijn hier hartstikke goed bezig, ook buiten het veld. Volgend jaar moeten we weer naar Wijthmen en VSW, maar dat gaan we fixen. Ik zou niet weten waarom niet”, zo sluit een uiterst strijdbare Posthuma af.
