DRONTEN - Garantiebanen zijn vooral interessant voor grote bedrijven, beweerde wethouder Dirk Minne Vis onlangs. Eigenaar Martijn Horich van PrintOnMedia uit Dronten is niet blij met die uitspraak. Leonie Seket is bij hem aan het werk via zo’n garantiebaan. ,,Ideaal voor een kleine, startende onderneming’’, vindt haar werkgever.
Flevoland wil 400 garantiebanen creëren om mensen met een ziekte of handicap aan het werk te helpen. Tot nu toe gaat dat niet zo vlot en volgens wethouder Dirk Minne Vis komt dat onder andere doordat er in Dronten nogal wat kleine bedrijven zitten.
Tegen het zere been
Die uitspraak was tegen het zere been van Martijn Horich. ,,Ik ben anderhalf jaar geleden begonnen met PrintOnMedia. Voor een jong bedrijf is het lastig om veel geld te besteden aan personeel’’, legt hij uit. Een regeling met een vangnet van de overheid ziet hij als een perfecte oplossing.
Leonie Seket had een zogenaamde ‘Wajong’-uitkering. Ze worstelt met maar liefst vier verschillende chronische ziektes en dat leidt tot veel pijn en vermoeidheid. ,,In een normale baan wordt dat als lastig gezien’’, weet ze.
Bij toeval
De 26-jarige Drontense studeerde communicatie en heeft meer dan genoeg kwaliteiten die interessant zijn voor een ondernemer. Martijn Horich liep haar bij toeval tegen het lijf. Hij ontdekte dat ze goed uit de voeten kan met het maken van digitale magazines. Dat was precies wat hij zocht en daarom verdiepte hij zich in de mogelijkheden voor een garantiebaan.
Er ging een wereld voor hem open. De werkgever vindt de informatie van de gemeente veel te summier: ,,Ondernemers weten te weinig wat er speelt, wie er in de kaartenbak zitten, hoe je ze in kunt zetten, hoe de regeling er precies uitziet.’’ Bovendien worden garantiebanen te vaak in één adem genoemd met laaggeschoold werk.
Naar grenzen luisteren
Martijn en Leonie kwamen in september een werkweek van 16 uur overeen. Het biedt de werkneemster de kans om te luisteren naar haar lichaam: ,,Martijn gaat soepel om met wat ik kan en niet kan. Daardoor kan ik naar de mogelijkheden kijken en naar mijn grenzen luisteren. Bij stress of bij klachten hoef ik niet te werken.’’
De wethouder heeft toch gelijk dat grote bedrijven ziekte makkelijker kunnen opvangen? ,,Juist niet’’, reageert Leonie, ,,Mijn ervaring is dat grote bedrijven logger zijn. Die kijken naar cijfers en budgetten, ze zien de beperkingen en niet de mogelijkheden. Als ik bij grote bedrijven zei dat ik vanuit het UWV aan de slag kon, dan vonden ze dat lastig, te ingewikkeld. Bij PrintOnMedia zagen ze de mogelijkheden, er ging hier een wereld voor me open.’’
Geen risico
,,Als ik bij een ‘normaal’ bedrijf een week niet kon werken, voelde ik me schuldig. Hier voelt het alsof het màg, kan ik de rust nemen die ik nodig heb. En Martijn loopt geen risico als ik een slechte periode heb, want het UWV betaalt de ziektekosten.’’
Horich erkent wel dat de proefperiode lastig is geweest. ,,Je weet niet precies hoe je haar kunt belasten.’’ Inmiddels noemt hij Leonie een “ideale werknemer”: ,,Er zijn veel te veel hele capabele mensen die thuis zitten. Leonie kan minder druk hebben dan een ander, maar daar valt mee om te gaan. Ze is onderlegd en ze kan perfect met haar beperkingen uit de voeten.’’
Leonie is ondertussen dolgelukkig met haar baan: ,,Het werkt bevalt me. Het voelt fijn om iets te doen en niet de hele dag thuis te zitten.’’
