BIDDINGHUIZEN - Het Pluspunt uit Swifterbant heeft een wandeling gemaakt in en om Biddinghuizen. De heer G.H. Heijne, voorzitter van de activiteitencommissie van ’t Pluspunt, heeft een uitgebreid verslag geschreven:
We hebben genoten van een deel van de beeldenroute in het dorp en van de parkachtige inrichting van het groen om het dorp. Daarbij is de begeleiding van mevrouw Schrijer van groot belang geweest. Daardoor hebben we veel meer gezien dan alleen enkele beelden en bomen.
We kwamen in Biddinghuizen aan bij een van de oudste gebouwtjes van het dorp: een trafohuisje. Het werd gebouwd in 1963 en door de kunstenaar Josum Walstra beschilderd in 1978. De kunstenaar heeft duidelijk met de decoratie een relatie willen leggen met de polder. Het staat voor Het Koetshuis. Waar onze wandeling begon.
Van daar liepen we om het Koetshuis heen. Aan de zijkant staat in het gazon het beeld Spelende Kinderen uit het jaar 1965 van Derk Holman. Het heeft op een schoolplein gestaan als speelobject. Daar was het niet tegen bestand. Het beeld heeft een zachte kern met eromheen een kunsthars. Het is gerestaureerd en voor de school neer gezet. In 2014 is het bij het Koetshuis geplaatst zodat iedere voorbijganger er van kan genieten.
We lopen tussen de huizen door richting het kanaal. We zien hoe de huizendoor het gebruik van verschillende kleuren steen een mooi geheel vormen. Even verderop zien we een beeldje. Het Boomvrouwtje van Ybe van der Wielen, geplaatst in 1970. Het beeld is uit harde Franse kalksteen gehakt. Het verbeeldt een sterke vrouw die als een boom geworteld is in de grond van de polder.
We lopen verder en komen bij het kanaal. Het is erg breed omdat schepen hier moesten kunnen draaien. De kade is strak afgewerkt en de architecten hebben hun best gedaan er een dorpsaanzicht te creëren. Zo ontstaat een mooi geheel zowel vanuit het dorp als vanaf de doorgaande weg Dronten Harderwijk. Het gebouw Almeria staat als een wachter in dit hele plaatje. Daar begint ook het parkachtige groen gebied aan de buitenkant van het dorp.
Dan komen we bij het gedeelte natuur. We lopen op een pad met bomen en gazon. Onder de bomen zien we de eerste groene voorjaarsplanten, o.a. daslook, een uiachtige ook in de smaak van de bladeren. We zien bomen in bloei staan. Der eerste is de Abeel. We kennen de sliertjes van de hazelaar . Ook de Abeel heeft zulke maar dan in rood.
In het gazon zien we het volgende beeld: Dr kunstenaar. Het is een bronzen beeld gemaakt door Nel van Lith en geplaatst in 2002. Het beeld is een uitdrukking van genegenheid, verantwoordelijkheid en tioewijding. De kom in de handen van xde gebogen figuur heeft op de bodem een gezicht. De kunstenaar kijkt met aandacht. De licht gebogen houding drukt toewijding uit. Het is een abstract beeld met gladde zachte lijnen en vormen.
Wij lopen verder. We zien de hazelaar in voorjaarstooi. De mannelijke bloemen kennen we allen. De vrouwelijke, kleine rode puntjes op de tak, zien we nu ook. We zien het eerste blad van de vlier. En we zien korstmossen. Mevrouw Schrijer vertelt wat dat voor verschijnsel is.
We lopen verder en komen langs het dierenparkje en de scouting. Dan wordt het wat meer bosachtig. We zien meer tekens van het voorjaar : bloei van de groene kornoelje, enkele vroege paddenstoelen. We horen verschillende vogels. Speciaal is dat de specht zich laat horen. Ook de zanglijster geeft acte de presence.
Verderop in het bos zien we tekenen van bosvarkens. Omdat deze naam niet algemeen gebruikt wordt en bekend is , legt mevrouw Schrijer uit dat deze op twee benen lopen en her en der in het bos rommel achter laten. We zagen zowaar een geel van het rood pingpong balletje liggen. Dat bleek echter de zeer zeldzame rode kelkzwam te zijn. Hier in Flevoland komt hij voor en verder in Nederland zijn er nog twee plaatsen.
Dan komen we langzaamaan weer in het dorp. We zien de ruimte overal en we horen het verhaal over de vier flats , die een groot vierkant vormen waar het dorp door gemarkeerd wordt vanuit de lucht. Ook de kerk De Voorhof, is een kenmerkend gebouw aan de ingang van het dorp.
Op de hoek van de straat bij het winkelcentrum zien we nog een beeld staan uit 1987 van Francien Valk. Het verbeeld een vrouw die een kind tegen zich aan houdt. Ze heeft haar blik gericht op de weidse vlakte en haar armen beschermend om het kind gehouden.
We zijn dan terug bij het Koetshuis. We genieten daar van een lekkere kop koffie waarna we weer huiswaarts keren.
We hebben genoten van een heerlijke wandeling en het voorjaar ervaren. Dat is zeker door de inzet van Mevrouw Schrijer, waarvoor hartelijk dank.
