SWIFTERBANT - Menno Krottjé uit Swifterbant kreeg gisteravond de schrik van zijn leven toen hij ontdekte dat er maar liefst acht bakstenen door zijn slaapkamerraam naar binnen waren gegooid. „Dit had héél slecht kunnen aflopen”, vertelt hij, „Het lijkt heel erg op een aanslag op mijn leven…” Vanuit het dorp krijgt hij veel medeleven: „Dat doet me in ieder geval goed.”
Het gebeurde gisteravond rond half elf. „Ik was beneden, had niets in de gaten”, blikt hij terug, „Ik zat op mijn spelcomputer in een chatparty, dus ik had oordoppen in. Op een gegeven moment moest ik naar de wc en lag alles vol glas, overal lagen bakstenen.”
De gedachten gingen meteen terug naar november. „Toen werd mijn hekdeur opengetrapt, liep iemand de tuin in en sloeg mijn achterruit beneden aan puin. Later zag ik dat er geprobeerd was met vuurwerk het sluitwerk van mijn deur te forceren.”
Politie
Beide keren heeft hij aangifte gedaan bij de politie. Van het voorval in november heeft hij niets meer gehoord. Gisteren is de politie meteen langs gekomen. Menno vreest dat het niets oplevert: „Blijkbaar is het moeilijk om ze te pakken te krijgen.”
Een buurvrouw spreekt voorzichtig het vermoeden uit dat het met de seksuele geaardheid van het slachtoffer te maken kan hebben. „Dat lijkt me niet, ik ben gewoon hetero”, lacht Menno, die eraan toevoegt dat hij wel is lastiggevallen door stalkers.
Geen vijanden
Heb je vijanden? „Ik woon hier al zes jaar, ik ben heel erg op mezelf en heb op dit moment niet zoveel sociale contacten”, antwoordt Menno, „Ik zit werkloos thuis, heb met een depressie te maken gehad. Ik ben druk bezig om mijn toekomst op te pakken, om te gaan studeren. Dat is de situatie waarin ik zit en ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die een hekel aan me hebben.”
Met één persoon heeft hij wat onenigheid. Die naam heeft hij doorgegeven aan de politie: „Maar ik heb dus niemand kunnen betrappen.” Ook ziet hij geen verband met de vernielingen van de laatste tijd in Swifterbant: „Ik denk dat het daar niks mee te maken heeft, alhoewel je dat nooit zeker weet.”
Waar moet ik naartoe?
„Je moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik in de slaapkamer had gelegen. Dit had erg slecht kunnen aflopen”, aldus Menno Krottjé, „Ik ben 30 jaar, voor hetzelfde geld had ik een gezin gehad en hadden er kinderen liggen slapen.”
Het leidt tot een gevoel van onveiligheid. „Het is nu de tweede keer en wie zegt dat het niet een derde keer gebeurt? Ik maak me zorgen, maar waar moet ik naartoe? Ik moet hier wel blijven. Ik ben waakzaam, probeer het goed in de gaten te houden.”
Solidariteit
Via Facebook heeft Menno wat foto’s gedeeld. Hij kreeg tientallen reacties uit het dorp. Dat doet hem toch wel goed: „Het laat zien dat er in Swifterbant wel degelijk gemeenschapszin en solidariteit is.”
„Ik hoop dat het leidt tot tips. Mocht iemand iets gezien of gehoord hebben, meld het dan alsjeblieft bij de politie. Want dit kan gewoon niet.”
