SWIFTERBANT – Francisca Wubben had zich haar afscheid van de organisatie van de dodenherdenking in Swifterbant anders voorgesteld. Het coronavirus gooit roet in het eten van een uitgebreid programma. „En toch ben ik er nu drukker mee dan anders.”
Ze bemoeit zich al zestien jaar met de organisatie en na deze editie draagt ze het stokje over aan anderen. „De dodenherdenking leeft hier in het dorp sterk. Het staat altijd vol en ik krijg veel reacties. Zo’n herdenking is natuurlijk niet iets om blij van te worden, maar het geeft me wel veel voldoening.”
Alternatieven
Scholen, geloofsgemeenschappen, de sport, muziekverenigingen en koren, ze worden allemaal bij de herdenking betrokken. „Daar heb je routine in ontwikkeld. Een half jaar van te voren ga ik contacten leggen. Iedereen wil altijd meedoen en weet precies wat in Swifterbant gebruikelijk is om te doen. Nu is alles anders en ben ik veel aan het bellen over alternatieven en voor overleg.”
Want de dodenherdenking zonder aandacht voorbij laten gaan, dat wilden ze in Swifterbant niet. Daarom vragen de organisatoren de inwoners de herdenking in Amsterdam via de media te volgen. Net voor acht uur wordt op zes plaatsen in Swifterbant de Taptoe geblazen, waarna het verzoek aan een ieder is om voor het huis of op het balkon de twee minuten stilte in de buitenlucht in acht te nemen. „Daarna wordt het Wilhelmus gespeeld in Amsterdam en we hopen dat mensen meezingen.”
Krans leggen
Locoburgemeester Ton van Amerongen is traditiegetrouw aanwezig om een krans te leggen. „Hij zit in de auto tot het zover is, legt de krans en rijdt daarna weer weg”, vertelt Francisca Wubben. „Publiek is niet welkom bij de kranslegging, dat is nu eenmaal niet anders. Wie toch iets wil doen kan de dagen erna bloemen bij het monument aan De Greente leggen.”
Alle andere activiteiten rondom de herdenking zijn afgezegd. „Het is raar en dan is het ook nog de laatste keer dat ik het organiseer.” Veel aandacht voor haar afscheid zal er niet zijn, dat weet ze. „Dat is niet erg. Ik vond het mooi om dit al die jaren te organiseren, dit is zo zinvol.”
Opvolging
De opvolging staat tot haar opluchting klaar. „Ik ben 69 en het wordt tijd dat jongeren het overnemen. De laatste twee jaar draaien er twee vrijwilligers mee waar ik het met het volste vertrouwen aan kan overdragen. Dan komen er ook weer nieuwe ideeën en kan de jeugd misschien nóg meer betrokken worden. Volgend jaar zal wel raar zijn. Ik ga er heen, maar ik ga me er zeker niet mee bemoeien.”
Francisca Wubben hoopt ondertussen dat het hele dorp aandacht heeft voor de komende, sobere, editie. „Het is afwachten of mensen op deze manier ook meedoen aan de dodenherdenking. Ik zou het mooi vinden als dat gebeurt.”
