DRONTEN - Wethouder Ton van Amerongen (VVD) heeft vanavond in antwoord op vragen van GroenLinks een fikse opsomming van fouten gegeven rond de invoering van de ondergrondse afvalcontainers. Zelfs gemeenteraadsleden kunnen het volgens Paul Vermast (GroenLinks) allemaal niet meer volgen.
GroenLinks stelde vanavond vragen over de ondergrondse containers voor restafval en plaatste vooral kritische kanttekeningen bij de communicatie. „Dat had inderdaad beter gekund”, biechtte wethouder Van Amerongen op. Daarbij merkte hij wel op dat burgers de informatie vaak niet lezen.
Volgens de wethouder is er wel goed gecommuniceerd wanneer de ‘oude’ kliko voor ’t laatst geleegd zou worden. Hij beweerde dat dit ook in de afvalwijzer is meegenomen.
Van 7 tot 23 uur
Daarentegen erkende Van Amerongen dat veel mensen niet weten dat de containers alleen geopend zijn van ’s ochtends zeven tot ’s avonds elf uur: „Daar legt u de vinger op de zere plek.”
„Wij gaan stickers op de containers plakken, waarop staat wanneer ze open en dicht zijn. En wellicht gaan we de openingstijden aanpassen aan de wensen van de mensen die er wonen.”
Afval wordt niet gewogen
Volgens Paul Vermast is steeds gezegd dat het afval in de containers gewogen zou worden. Aan de hand daarvan zou bepaald worden wanneer de containers moeten worden geleegd.
Van Amerongen ontkende dat dit gezegd is. Hij vertelde dat er alleen geteld wordt hoe vaak de container geopend wordt. Daarmee wordt berekend hoe vol de container zit. „En het is een probleem dat in het begin veel bewoners hun afvalpas testen. Ze openen dan de container een aantal keren, terwijl er geen afval gestort wordt.”
Een probleem is ook dat bewoners soms grote stukken metaal met geweld in de container stoppen. „Er was laatst een douchestang die klem kwam te zitten. Dat is van buiten door de burger niet te zien, maar de container gaat dan niet meer open”, aldus de wethouder.
Locatiekeuze is lastig
Tenslotte ging hij in op de locatiekeuze: „Dat was heel lastig.” Probleem was, dat de locatie in een aantal gevallen werd aangepast aan de wensen van sommige bewoners. Andere omwonenden waren wel tevreden over de oorspronkelijke locatie en zij voelden zich dan weer gepasseerd.
„Ik heb inmiddels zo’n veertig Salomonsoordelen moeten vellen. Dat is niet altijd even makkelijk en ik kan het niet iedereen naar de zin maken”, legde Van Amerongen uit, „Maar we doen ons best.”
