DRONTEN - „Het gaat niet om goed of fout”, zegt burgemeester Jean Paul Gebben, terugkijkend op de ‘zwembadaffaire’ van vorige maand aan de Gaffelstraat in Dronten, „Het gaat erom dat je met mensen en met de samenleving in gesprek bent.”
Bewoners van de Gaffelstraat waren tijdens de tropische zomerdagen ontstemd, toen ze onder last van een dwangsom hun buurtzwembadje moesten weghalen. De gemeente wees op het risico op verdrinking, buurtbewoners vonden dat overdreven.
Burgemeester Gebben was op vakantie. Zijn taak werd waargenomen door wethouder Roelof Siepel (ChristenUnie). De burgemeester neemt zijn waarnemer in bescherming: „Het lag wat genuanceerder dan weergegeven werd in nieuwsmedia. Er is uitvoerig contact geweest door de gemeente en wethouder Siepel. Er zijn veel gesprekken geweest.”
Kunnen niet toestaan
Volgens de burgemeester begrijpen mensen heel goed dat ze niet zomaar in de openbare ruimte dingen kunnen neerzetten: „En wij zeggen: daar waar mensen met deze hitte een zwembadje willen voor de buurt, dan kunnen we dat niet toestaan als het niet vergund is.”
Gebben geeft aan dat de gemeente graag wil meedenken met inwoners: „We zitten er echt niet om elke overtreding af te straffen en boetes uit te delen. Zo zitten we niet in elkaar. Het is belangrijk dat we in gesprek blijven. Datgene wat mogelijk gevaar oplevert, daar moeten we goede afspraken over maken. En daar hoort echt een vergunning bij.”
Een officiële vergunning voor een piepklein buurtzwembadje, is dat niet wat overdreven?
„Nee, dat is niet overdreven. Want als het mis gaat, dan wordt er als eerste gewezen naar de gemeente en in het bijzonder naar de burgemeester. Hoe heeft het kunnen gebeuren dat daar onbeheerd op openbare grond een zwembadje is, waar nu een kind in verdronken is? Ik maak het even groot, maar dat is wèl wat er dan gebeurt. Als het feest is, dan is het van iedereen. Als het fout gaat, dan is het van de burgemeester of van de gemeente.”
Wat is dan uw boodschap aan de inwoners?
„De boodschap is: wij denken graag met u mee, héél graag zelfs. En het is echt niet zo dat we op elke hoek van de straat een BOA neerzetten om te bekeuren. Maar we moeten het wel op basis van goede afspraken met elkaar doen. Dat is ook wat wethouder Siepel gezegd heeft tegen de bewoners. Daar was contact over en daarover was een akkoord.”
Waar ligt de grens? Als je het zwembadje weghaalt ligt er gras. Als daarop gevoetbald wordt, kan ook iemand z’n been breken.
„Ja, maar daar zijn ze wel voor bedoeld. Grasveldjes zijn bedoeld om op te spelen. En dat is net wat anders dan de gevaren van een zwembadje. Waar die grens ligt, kan ik niet zomaar aangeven.”
Voor de inwoners zou het toch makkelijk zijn als ze weten wat er wel en niet mag.
„Dat is nou het aardige van ons werk en van de samenleving. Pak de schaal van 1 tot 10. 1 tot 4 is donkerrood tot lichtrood en 6 tot 10 is lichtgroen tot donkergroen. Dat rooie gedeelte, daarvan weet iedereen dat het niet mag. Je mag niet middenop een snelweg voetballen, dat hoort niet, dat doe je niet. Je mag op het voetbalveld van Swift’64 voetballen, dat weet iedereen, daar is geen enkele discussie over."
En waar gaat rood over in groen?
„Die grens is niet 1 op 1 te trekken. Je kunt niet zeggen: dat mag wel en dat mag niet. Dat wat allemaal mag, daar hebben ze ons niet voor nodig. Dat wat niet mag, daar hebben ze ons ook niet voor nodig. Maar daar waar het op die scheidslijn zit, daarvoor zijn wij bestuurders.
Mag je op een veldje naast een drukke straat voetballen? Dat màg wel, maar liever niet. En als er een aanvraag voor een vergunning binnenkomt bij de gemeente: mogen we op dat veldje naast die snelweg een voetbaltoernooitje organiseren? Dan zeggen wij: nee, daar niet. Dus er is een moment dat rood overgaat in groen en omgekeerd. Maar daar tussenin is altijd een schemergebied. En dat maakt ons werk zo leuk.”
Vinden jullie terugkijkend dat de gemeente Dronten het hier goed gedaan heeft?
„Het gaat niet om goed of slecht. Achteraf kun je als overheid inderdaad zeggen: dit hadden we beter kunnen doen. Of de inwoners kunnen zeggen: dat hadden we beter kunnen doen. Er zitten altijd twee kanten aan.”
Als we het hebben over de kant van de gemeente: wat had de gemeente beter kunnen doen?
„Ik snap de vraag, maar het is te makkelijk om overal de vinger op te leggen, om overal te zeggen wat goed is en wat fout. Het gaat erom dat je met mensen en met de samenleving in gesprek bent. Zij hebben een heel goed initiatief en als gemeente zeggen we: op deze manier kan het niet, laten we daarover in gesprek gaan en kijken wat we voor elkaar kunnen doen. Ik denk dat het resultaat straks misschien wel heel mooi wordt. Maar dan zijn we een paar maanden verder.”
Kunt u daarover al een tipje van de sluier oplichten?
„Nee, nog niet.”
