DRONTEN - Erik Sjoers uit Dronten is 17 jaar, student Rechten en voormalig coronapatiënt. Ook zijn ouders zijn ziek geweest. Sinds gisteren kunnen ze weer naar buiten. Erik kijkt terug op een heftige periode: „Ik denk dat we als samenleving onze verantwoordelijkheid moeten nemen.”
Hoe is het virus bij jullie gezin binnengekomen?
Erik Sjoers: „Mijn vader werkt in de zorg, die heeft wat ze noemen een 'vitaal beroep'. Hij heeft iemand behandeld, waarvan later is gebleken dat hij corona had. Daar is het waarschijnlijk voor ons begonnen.”
Hoe is de ziekte bij jou verlopen?
„Het begon met keelpijn. Dat leek op een verkoudheid en dan denk je nog: het zal wel meevallen. Maar daarna kwam de vermoeidheid, dan merk je ècht dat je ziek bent. Ik heb behoorlijk wat hoofdpijn gehad, druk op de borst waardoor het ademhalen wat moeilijker ging en af en toe wat hoesten. Geen droge hoest zoals je dat leest op internet, maar de rest van het rijtje was op mij wel van toepassing.”
Heb je voortdurend op bed gelegen?
„Het lukt door die vermoeidheid niet om echt iets te doen. Wat ik nog voor de universiteit heb kunnen doen, was inderdaad vanuit bed.”
Kun je omschrijven hoe zwaar het is geweest?
„Bij mij viel het nog wel mee als je het vergelijkt met mijn ouders en met intensive-carepatiënten. Toch was het ook bij mij echt wel heftiger dan een griepje of een verkoudheid. Dat kwam vooral door die vermoeidheid. Je kùnt gewoon niks.”
De belangrijkste vraag: hoe is het nu met jullie?
„De klachten duurden bij mij ongeveer anderhalve week. Bij mijn ouders was het een stuk heviger en duurde het langer. Bij hen was het qua hoesten en ademhalen zwaarder, alhoewel zij zich ook niet echt zorgen hebben gemaakt. Mijn zusje heeft vrijwel geen last gehad. Dat was nog wel spannend, omdat zij astma heeft. Inmiddels zijn we allemaal klachtenvrij.”
De thuisquarantaine is achter de rug?
„Ook nadat we 24 uur klachtenvrij waren, zijn we nog wel even in quarantaine gebleven omdat je leest dat sommigen een terugval krijgen. Na vier dagen zijn we gisteren weer voor het eerst naar buiten gegaan.”
Heb je door de ziekte en alle maatregelen vertraging in je studie opgelopen?
„Dat valt wel mee. Ik studeer in Utrecht, maar ik woon nog in Dronten omdat Rechten sowieso een studie is waarbij je niet heel veel contacturen hebt. Alles gaat digitaal door, ik zit veel achter de laptop werkgroepen te volgen, hoorcolleges te bekijken en heel veel te lezen. Ons studieadvies is wel aangepast: iedereen gaat door naar het volgende jaar, ongeacht het aantal studiepunten.”
Hoe kijk jij nu als ‘ervaringsdeskundige’ tegen de hele coronasituatie en de maatregelen aan?
„Ik denk dat we in Nederland echt wel op de goede manier bezig zijn. Als ik als 17-jarige, gezonde jongeman dit al zo heftig meemaak en je ziet dat er mensen van een jaar of 40 op de intensive care liggen, dan denk ik dat we als samenleving onze verantwoordelijkheid moeten nemen. Dan moet je met z’n allen de regels naleven, ook al is het natuurlijk zonde dat je bepaalde dingen niet kan doen. Dat zij dan maar eventjes zo.”
Geldt dat ook voor jongeren?
„Ja, dat denk ik wel. Sommigen gaan er anders mee om, maar ik vind dat je het risico niet moet nemen. Als fractieassisent van de VVD in Dronten kan ik natuurlijk Mark Rutte en mijn ‘eigen’ kabinet niet afvallen, maar dit is ook echt mijn eigen mening.”
Heb je tot slot nog een boodschap voor de lezers?
„Ook al valt het voor mij mee en geldt dat waarschijnlijk voor het overgrote deel van de besmette mensen: je moet niet het risico willen nemen dat het net bij jou of bij iemand die je liefhebt fout gaat. Daar moeten we als maatschappij solidair in zijn: we moeten elkaar steunen en er het beste van maken. Het kàn niet anders. Het is niet zomaar een griepje, het is echt veel heftiger.”
