DRONTEN - De muziek van Fred Vogels wordt gewoonlijk niet in zijn woonplaats Dronten opgevoerd. Voor het Wijland Festival in het Wisentbos maakte hij een uitzondering. In een zeecontainer vertoonde Vogels vol trots de Amerikaanse documentaire 'Omaha Beach, Honor and Sacrifice’, waarvoor hij de muziek heeft geschreven.
De documentaire gaat over veteranen die terugkeren naar Omaha Beach in Normandië, waar ze tijdens D-day aan land gingen. Fred Vogels houdt zich intensief bezig met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en vooral met wat er in Normandië is gebeurd. Hij voelde zich dan ook uitverkoren, toen hij voor deze film de muziek mocht schrijven.
DeDrontenaar.nl sprak de heer Vogels bij de zeecontainer in het Wisentbos.
Een ‘thuiswedstrijd’, maakt dat nog speciale gevoelens los?
Fred Vogels: ,,Werk van mij wordt inderdaad vooral in het buitenland uitgevoerd. Twee jaar geleden werd er een stuk van mij opgevoerd in De Meerpaal, maar dat viel toen samen met een wedstrijd van het Nederlands elftal. Ik vind dit eigenlijk wel leuk. Bovendien is deze film heel speciaal voor mij. Ik heb erg mijn best gedaan om voor deze film de muziek te mogen schrijven. Meestal ben ik daar terughoudend in, maar dit wilde ik zó graag…’’
Vanwaar die betrokkenheid?
,,Het thema van deze film gaat mij ongelofelijk aan het hart. Daar is een proces van vele jaren aan vooraf gegaan. Een proces met heel veel bezoeken aan Normandië en gesprekken met veteranen. Ik heb een website gebouwd: www.backtonormandy.org. Daarop heb ik inmiddels iets van 138.000 verhalen over de Tweede Wereldoorlog geschreven. Dat onderwerp grijpt me aan.’’
Dus eigenlijk zijn uw twee werelden in deze film samengekomen?
,,Dat kun je wel zeggen, ja. Er komt een aantal dingen bij elkaar die alles te maken hebben met waar ik veel jaren mee bezig ben geweest.’’
Er zijn natuurlijk meer films over D-day gemaakt. Wat maakt juist deze film zo bijzonder?
,,Deze film beschrijft de eerste ‘wave’ op Omaha Beach op 6 juni 1944 vanuit het gezichtspunt van de mensen die toen het strand opkwamen. Dat zijn mensen die vrijwel al hun kameraden zijn kwijtgeraakt. Dat is voor mij het schakelpunt in de geschiedenis. Vanaf dat moment wordt Europa weer vrij. Wij vieren het natuurlijk op 4 en 5 mei, maar ik kijk naar het historische perspectief: wanneer begon het nou ècht? Dat was op 6 juni 1944 met de landing in Normandië. Ik ben zó dicht bij deze mensen geweest, heb hun verhalen gehoord. Nu heb ik ook mijn andere passie -muziek- kunnen gebruiken om hun verhalen te onderstrepen. Wat wil je nog meer? En dan krijg je nog een Emmy ook…’’
Wat is de grootste waardering: het feit dat u mocht meewerken of de Emmy?
,,Die Emmy is vooral een waardering voor de film als totaal. In Amerika is het als een ‘outstanding documentary’ bekroond en daar ben ik het helemaal mee eens. Dat idee had ik al toen ik ermee bezig was. Ik heb veel van dit soort documentaires en oorlogsfilms gezien, maar deze steekt er met kop en schouders bovenuit. Vanaf het begin had ik het idee dat ik ben met iets heel bijzonders bezig was. En of je daar nu wel of niet een Emmy mee wint: voor mij wàs hij al outstanding.’’
Die Emmy betekent wel dat de film de wereld over gaat. Dat is wel wat anders dan hier in een zeecontainer.
,,Deze zeecontainer vind ik ook mooi, dat maakt me eigenlijk niet uit. Ik ben heel gehecht aan de mensen van XL De Ateliers, die hier een fantastisch festival hebben neergezet.’’
Maar de film gaat wel de wereld over?
,,Jaja, hij is al door miljoenen mensen bekeken, met name in Amerika. Daar is hij uitgezonden door een niet-commerciële omroep die bekend staat om z’n kwaliteitsprogramma’s.’’
Krijgen we ‘m buiten dit Wijland Festival ook in Nederland nog te zien?
,,Dat hoop ik. Niet voor mezelf, maar vooral voor de Nederlanders die niet precies weten wat er is gebeurd in Normandië. Mensen die ‘m hier in de container hebben gezien stappen met een steen in hun maag naar buiten. Die zijn zwaar onder de indruk. Die reacties merk je overal.’’
