Je denkt misschien dat je wat moet zeggen
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken
Je wilt me misschien weer zien lachen en genieten
Je denkt misschien dat je moet troosten en adviseren
Wat ik je vraag is dit:
Wil je nog eens
En nog eens
Luisteren naar mijn verhaal
Naar wat ik voel en denk
Je hoeft alleen maar stil te zijn
Mij aan te kijken
Mij tijd te geven
Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen
Maar als het kan
Slechts te aanvaarden
Zoals het voor mij voelt
Je luisterend aanwezig zijn
Zal mijn dag anders maken
DRONTEN - Als Anneke Jebbink en Annelies Herder, bestuursleden van De Zonnebloem afdeling Dronten, hun verhaal hebben verteld, sluiten ze af met dit treffende gedicht. Het zegt alles over wat De Zonnebloem is. Jebbink en Herder vertellen.
De Zonnebloem, is dat een beetje bekend in Dronten?
Anneke Jebbink: „Ik denk dat het onder de mensen in Dronten best wel leeft. Wij zijn een instantie die langdurig zieke mensen of gehandicapten helpen, vooral als ze niet zoveel aanspraak meer hebben. We organiseren dagjes weg en hebben vrijwilligers die af en toe bij de mensen langsgaan. Ze drinken dan een kop koffie, gaan eens samen naar het dorp voor boodschappen of wandelen een stukje. In Dronten hebben we op dit moment 102 gasten en 67 vrijwilligers.”
Annelies Herder: „Maar we hebben in Dronten ook nog De Zonnebloem jong. Dat is voor gasten vanaf achttien jaar en volgens mij is dat nog niet zo bekend. Die gaan bijvoorbeeld naar de disco, de bioscoop of uit eten.”
Hoe gaat het in zijn werk?
Jebbink: „Als iemand interesse heeft om zich bij De Zonnebloem aan te sluiten, gaan we eerst met diegene in gesprek. We kijken of iemand binnen de doelgroep past, welke mogelijkheden er zijn en of diegene behoefte heeft aan een vrijwilliger. Dat hoeft namelijk niet, daar kan iemand zelf voor kiezen. Als alles akkoord is, kan hij of zij zich aansluiten bij De Zonnebloem. Je ziet wel dat het vooral gaat om een wat oudere doelgroep.”
U spreekt over een vrijwilliger. Wat doet een vrijwilliger bij De Zonnebloem?
Jebbink: „Die doet veelal bezoekwerk. Iedere gast krijgt, als die daar behoefte aan heeft, een vaste vrijwilliger. Het is voor onze gasten heel leuk om een vaste vrijwilliger te hebben. Een bezoek kan één keer in de week, één keer in de veertien dagen of één keer in de maand, dat is vrijblijvend. Dan doen ze bijvoorbeeld een spelletje, of, zoals ik al zei, gaan ze even wandelen. In Dronten doen we dat nu al 31 jaar.”
Dat moet enorm dankbaar werk zijn.
Jebbink: „Zeker weten, je merkt dat de mensen het enorm waarderen. Sommige gasten zijn eenzaam en zijn heel blij met de aandacht die ze krijgen. Er is één vrijwilliger die samen met een mevrouw overal naartoe gaat. Die mevrouw geniet daar enorm van. Ze doen heel veel dingen samen en hebben zoveel lol. Daar doe je het voor.”
Jullie organiseren ook uitjes?
Herder: „Ja, dat klopt. Zo zijn we laatst nog naar het Veluwemeer geweest, om daar wat te eten en te drinken. Ook maken we bustochten. We zijn onlangs nog naar Kampereiland geweest en naar Zwolle. We proberen het wel zoveel mogelijk in de buurt te doen, want een dag van acht uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds is vaak te lang.
Jebbink vult aan: „Het is soms wel eens lastig om te kiezen wie er mee kunnen. We hebben 102 leden en die passen niet allemaal in een bus. Een rolstoel kost bijvoorbeeld extra ruimte, maar ook mankracht. Want we nemen ook altijd een verpleegkundige mee. Er kan altijd iets gebeuren.”
Die vrijwilligers, zijn dat er genoeg?
Jebbink: „Het loopt niet 1-op-1, dat heb je vast al gezien. Soms heeft een vrijwilliger drie of vier gasten. We zijn zeker op zoek naar nieuwe vrijwilligers, want de laatste jaren zijn er misschien twee of drie bijgekomen. Zonder vrijwilligers heeft De Zonnebloem geen bestaan. In deze toch al egoïstische maatschappij is het hartstikke mooi om iets voor je medemens te doen. Het is zó fijn als er iemand naar je omkijkt.”
