DRONTEN – Waarom ze er precies ooit aan zijn begonnen staat Karina en Pieter Franken niet helemaal meer voor de geest. Al twaalf jaar zorgen ze als pleeggezin voor crisisopvang. Inmiddels is het vaak voorgekomen dat de telefoon ging en er een paar uur later een of twee kinderen werden gebracht. Ze hebben al 37 kinderen opgevangen. „Het is nooit saai.”
Op hun boerderij in de gemeente Dronten liggen de knuffels overal. „Ik ben net aan het opruimen en wassen. We hebben een baby in huis gehad”, vertelt Karina. Toen hun jongste van vier kinderen (nu 22, 20, 18 en 13 jaar oud) één jaar was hakten ze de knoop door. „We hadden altijd al het gevoel dat we dit wilden doen.”
In Barneveld deden ze de cursus, daarna volgde een verhuizing van hun melkveebedrijf en kippenstal naar de gemeente Dronten en kwam de stroom kinderen op gang. „Meestal blijven ze een tot drie maanden en in die periode wordt een meer permanente oplossing gezocht.” Het gezin zorgt ook geregeld voor kortdurende noodopvang.
Gevoel
„We wisten gewoon dat crisisopvang bij ons past. Hoe we dat wisten? Geen idee, het is een gevoel”, zegt Pieter. „Net zoals we wisten dat vooral kinderen van nul tot twaalf jaar bij ons passen”, vult zijn vrouw aan. Na al die jaren vinden ze het nog steeds waardevol. „Vaak kabbelt een leven door. Als je kinderen krijgt is dat al wat minder, dan zijn er meer pieken en dalen. En neem van ons aan, als je aan crisisopvang doet dan kabbelt er helemaal niets veel meer! Die uitdaging vinden we boeiend.”
Vanuit pleegzorgorganisatie Vitree is er begeleiding en advies. „We hebben inmiddels veel ervaring, maar begeleiding en advies van een pleegzorgwerker blijft nodig. Goede samenwerking met de hulpverleners rondom het kind is belangrijk. En onze persoonlijke wensen kunnen we ook kwijt. We hebben nu gevraagd om een paar weken geen kind toegewezen te krijgen. Even pauze.”
Chaotische situatie
Met een eigen bedrijf is er altijd wel iemand thuis. Bovendien hebben ze er de ruimte. De pleegkinderen komen vaak uit een chaotische situatie en draaien vanaf dag een mee in het gezin. „Meestal worden ze gebracht door een hulpverlener. Ze komen binnen en je ziet hun ogen direct naar de speelhoek gaan. Wij laten het kind even rustig wennen en rondkijken. Ondertussen praten we met de hulpverlener. Je ziet ze voorzichtig spelen en kijken. Ze weten niet wat er gebeurt, waar ze terecht zijn gekomen, dan hebben ze die ruimte even nodig. Daarna is het wat drinken geven en langzaamaan bij het gezin betrekken”, vertelt Karina.
Jongste dochter Florianne (13) komt net uit school en schuift aan. Zij is niet anders gewend dan dat er geregeld pleegkinderen bij hen verblijven. „Vaak begin ik, als ze er net zijn, voorzichtig met ze mee te spelen en dan komt er wel contact.”
Duidelijkheid
„Die drempel is lager dan bij ons als pleegouders”, weet Karina. Pieter merkt verder dat crisispleegkinderen opvoeden echt anders is dan hun eigen kinderen opvoeden. „Duidelijkheid is zó belangrijk, dat biedt ze veiligheid. Ze komen vaak uit een onduidelijke situatie vol onrust. Rust, reinheid, regelmaat, duidelijke grenzen, een dagritme, voor ons is het vanzelfsprekend, voor hen meestal niet.”
Met een problematische achtergrond en soms moeilijk gedrag is het niet altijd gemakkelijk. Karina: „We hebben allerlei probleemgedrag langs zien komen. In het begin gaat het vaak prima, dan past het kind zich aan. Als het zich op het gemak gaat voelen komt het meestal pas naar boven. Het is mooi om een kind tot rust te zien komen. Soms vind ik het jammer als een kind weer weggaat, maar er zijn ook momenten geweest dat ik blij ben dat de rust weer even terug is.” Ze weten het, afscheid nemen hoort onlosmakelijk bij crisispleegzorg.
Voldoening
Het geeft het gezin in z’n algemeenheid veel voldoening en gezelligheid. „Het is nooit saai en er zijn veel fijne momenten. Als je sterk in je schoenen staat, je bent rustig en het lijkt je iets, doe het vooral! Wij merken dat het krap is, qua pleeggezinnen.”
Florianne heeft altijd achter de keuze van haar ouders gestaan. „Het is leuk, het is altijd anders en je helpt er anderen mee”, vindt ze. „Het is vaak ook gezellig, samen spelletjes doen en zo. En mijn beste vriendin was ons pleegkind. Daar ben ik al acht jaar vriendin mee en als ze niet bij ons had gewoond had ik haar nooit leren kennen.”
Vitree zoekt pleeggezinnen
Pleegzorgorganisatie Vitree zoekt pleeggezinnen voor kinderen die om de een of andere reden niet thuis kunnen wonen. Het gaat om kortdurende opvang, opvang voor een langere periode, opvang voor weekend en vakanties.
Getrouwd, samenwonend, alleenstaand, dat maakt de organisatie weinig uit. „Wat wel uitmaakt is dat je er kunt en wilt zijn voor een pleegkind”, meldt de organisatie. Wie belangstelling heeft of meer informatie wil kan terecht op de website www.vitree.nl.
