(door Hans Dorreboom)
Wat is nog normaal in een niet-normale tijd? Wij mogen elkaar niet zoenen. Wij mogen geen handen schudden. Wij moeten voortdurend minimaal 20 seconden onze handen wassen. En wij houden binnen en buiten met niet-huisgenoten de anderhalve meter aan.
Mijn dochters zijn al lang het huis uit, dus mogen wij alleen op anderhalvemeter op een terras of in een restaurant aan één tafeltje zitten. Een anderhalvemeter-samenleving is niet natuurlijk en ook niet normaal, net zoals het dragen van mondkapjes niet normaal is. Maar wij doen het trouw omdat wij zelf gezond willen blijven en anderen niet willen besmetten. Hopelijk keren wij weer terug naar normaal als er een vaccin is of wij inmiddels allemaal immuun zijn.
Maar ook in het normale leven vind ik niet alles normaal. Zo galmt door mijn apotheek bij het ophalen van mijn medicijnen al jaren de vraag: „Uw geboortedatum?” Ik schaam mij absoluut niet voor mijn leeftijd, maar het bordje boven de toonbank ‘wij houden rekening met uw privacy’ geldt kennelijk niet voor het eigen personeel.
Waar ik ook maar niet aan kan wennen, is de opmerking in mijn drogist als ik voor de honderdduizendste keer een doosje paracetamol koop ‘bent u bekend met enz.’
Als mijn slijter dat nou zou zeggen, oké.
