DRONTEN - Hans Maris is geboren en getogen in Dronten. Vorige maand keerde hij terug naar het dorp waar hij 22 jaar heeft gewoond. Hij werd directeur van De Meerpaal als opvolger van Anke Weeda, die met pensioen ging. „Het zoeken naar verbindingen”, is volgens Maris de belangrijkste taak in zijn nieuwe functie.
Hoe is het om terug te zijn in Dronten?
Hans Maris: „Laatst kwam er een echtpaar naar me toe die zeiden: Hans, wat ontzettend leuk dat je in De Meerpaal bent komen werken. Ik moest even goed kijken en toen zag ik: dat zijn de ouders van een vriend van de lagere school, toen ik een jaar of 8, 9 was. Die connectie is er nog met de mensen. Dat vind ik erg leuk en dat maakt het makkelijker om contacten te leggen. Want dat is natuurlijk ook mijn functie als ‘het boegbeeld van De Meerpaal’: het zoeken van verbindingen.”
Hoe herinner jij je De Meerpaal uit je jeugd?
„Ik ging hier vroeger met mijn moeder naar de markt. In de winter hadden wij hier zaalhockeytraining, waarbij je soms de bal moest opzoeken in de coulissen van het theater. Ik herinner me het schooltheater in Het Ei. Vanuit het bedrijf van mijn ouders bezochten we de landbouwshows.”
Wat heb je gedaan nadat je uit Dronten bent weggegaan?
„Ik wilde de wereld verkennen. Daarom ben ik in Maastricht naar de hotelschool gegaan. Daarna heb ik in de internationale hotellerie gewerkt: eerst in het Hilton in Amsterdam en daarna vijf jaar in Wenen. Dat was een fantastische ervaring: een stad van cultuur en muziek, elementen die ik nu weer terugzie in mijn baan bij De Meerpaal. Vervolgens heb ik in Nederland verschillende dingen gedaan, waaronder vijf jaar directeur van het Heineken-museum in Amsterdam. In die tijd ben ik terugverhuisd naar de polder en ben ik in Lelystad gaan wonen.”
Je bent in 2011 bij de Bataviawerf in Lelystad gaan werken. Wat heb je daar gedaan?
„Ik werd directeur op het moment dat de werf financieel in zwaar weer verkeerde. Er werd gezegd: het is de dood of de gladiolen, het roer moet om, anders houdt het over één of twee jaar op. Met elkaar zijn we erin geslaagd om de werf weer op koers te krijgen. Er staat nu een hele mooie, nieuwe organisatie.”
Waarom heb je dan toch besloten om bij de Batavia weg te gaan en bij De Meerpaal te solliciteren?
„Ik had De Meerpaal nog steeds in mijn hart, ben De Meerpaal altijd blijven volgen. In de tijd dat er werd gesproken over sloop of behoud, heb ik vanuit Wenen op een internetforum nog een pleidooi geschreven voor het behoud van De Meerpaal. Omdat het een plek is voor ontmoeting en een belangrijke functie vervulde in de Drontense gemeenschap. Dat vind ik nog steeds: De Meerpaal is uniek.”
Wat is er zo uniek aan?
„We bieden hier cultuur aan, theater, bioscoop, muziekonderwijs, beeldend onderwijs, de bibliotheek zit hier. De kers op de taart vind ik de welzijnstaken. Dat geeft de baan betekenis. Ik vind het belangrijk om als mens van betekenis te zijn voor anderen.”
Hoe heb je De Meerpaal aangetroffen?
„Het is een dynamische organisatie. Mensen komen hier binnen, gaan in gesprek met elkaar, ontmoeten elkaar. Een aantal dingen gaat heel goed. Tegelijkertijd heeft De Meerpaal ook een financiële uitdaging. We moeten ervoor zorgen dat we - met alles wat we doen voor de gemeenschap - nog meer verankerd raken in de wijken en de buurten, in Biddinghuizen, in Swifterbant. Volgens mij ligt er een hele mooie toekomst voor De Meerpaal.”
De Meerpaal heeft veel ‘takken van sport’. Waar heb jij de meeste affiniteit mee?
„Met de ontmoeting! Ik hou ervan om met mensen op te trekken, ik wil niet hele dagen op kantoor zitten. Er is niet één ding dat er uitspringt. Het mooiste zijn de mensen die het hier doen. Bij alle afdelingen zie ik hele gepassioneerde mensen.”
Je bent een enorme positivo…
„Ja, ik krijg ook wel eens te horen: Hans, soms gaan dingen ook niet goed. Dat klopt, maar laten we vooral kijken naar dingen die wèl goed gaan. Laten we proberen de dingen die goed gaan nog beter te maken.”
Wat moet er in De Meerpaal nog beter?
„Eigenlijk kan alles natuurlijk beter, maar ik denk dat we vooral nog beter de verbinding moeten zoeken met allerlei organisaties, met het bedrijfsleven, met het verenigingsleven. Zodat we als Meerpaal nog beter de functie van verbinder kunnen invullen.”
Daarnaast ligt er de uitdaging om als theater, horeca en evenementenlocatie geld te verdienen.
„Dat klopt en daar lopen we niet voor weg. Tegelijkertijd moet je constateren dat er in Flevoland veel theaters zijn voor relatief weinig mensen. We hebben er in Dronten voor gekozen om een prachtig groot theater neer te zetten, maar eigenlijk is-ie natuurlijk te groot voor een gemeente met 40.000 inwoners. Je kunt er dan over klagen dat hij niet vol zit, maar we mogen ook in onze handen knijpen met zo’n mooi theater. Dus: tel je zegeningen. En dat kost soms geld. Bedenk ook dat cultuur een belangrijke vestigingsfactor is voor bedrijven die naar Dronten willen komen.”
Een kostendekkend theater gaat er dus ook onder Hans Maris niet komen?
„Ik denk dat het heel lastig is. Je wilt een gevarieerd aanbod bieden en dat betekent dat je ook verliesgevende voorstellingen programmeert. Het lastige van De Meerpaal is ook dat ons theater eigenlijk een doos is in een heel groot gebouw. Als de mensen in de winter naar het theater komen, moeten we de héle Meerpaal verwarmen. Het betekent al met al dat de gemeente keuzes moet maken.”
Is het huidige gebouw van De Meerpaal naar jouw zin?
„Mijn wens voor het gebouw is dat we het nòg meer kunnen gebruiken voor wat het bedoeld is. Dus nog meer evenementen, nog meer festiviteiten, nog meer organisaties, bedrijven en verenigingen die hier gebruik van maken. Zodat dit echt het hart van de gemeenschap blijft. Als we daarvoor aan het gebouw kleine aanpassingen moeten doen, dan moeten we daarnaar kijken. Maar vooralsnog ben ik heel blij dat we hier zo’n uniek gebouw hebben met die fantastische glazen gevel.”
Toch hoor je ook dat groepen binnen De Meerpaal soms last van elkaar hebben.
„Wat ik leuk vind, is de interne discussie over jongeren in de hal, die soms wat meer lawaai maken dan de gemiddelde bezoeker. Willen we dat? Ja natuurlijk willen we dat! We zijn het huis van ontmoeting, dus we gaan niet de deur dichtgooien voor jongeren. Iedereen is hier welkom. Natuurlijk moet je je aan de regels houden en je gedragen, maar je bent van harte welkom! Ik vind het mooi als je hier een jongere ziet zitten en je ziet tegelijkertijd een oudere een tentoonstelling bezoeken. Dat kan hier allemaal en op hetzelfde moment.”
Als je de oudere Drontenaren hoort, die willen altijd die markt weer naar binnen halen. Ik hoor jou daar ook met enige nostalgie over spreken…
„Ach ja, zo hebben we allemaal onze herinneringen uit onze jeugd. Maar we verlangen ook niet terug naar paard en wagen…”
Wat is jouw ultieme droom voor De Meerpaal?
„Dat nòg meer inwoners van de gemeente gebruik maken van ons theater, de bioscoop, de evenementen, de bibliotheek, het chillpoint. Mijn droom is dat we voor nòg meer Drontenaren betekenis krijgen, met welke dienst dan ook. Daar hoop ik de komende jaren aan te mogen werken, samen met mijn collega’s en de vrijwilligers. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken, want dat is waarom ik hier aan begonnen ben.”
