DRONTEN - Het is een proefballonnetje: een bufferzone tussen Flevolandse landbouw en de Veluwe als onderdeel van de oplossing voor het stikstofprobleem. Ofwel: landbouwgrond inleveren voor natuur. Melkveehouder Gerben Oordt uit Biddinghuizen maakt zich zorgen: „Wij als landbouwers worden hier niet heel erg vrolijk van!”
Actievoerder Jan-Jaap van der Meer uit Lelystad beklaagde zich vorige week tijdens het boerenprotest op het Meerpaalplein over het plan voor de bufferzone. Samen met Gerben Oordt vertegenwoordigt Van der Meer de agrariërs in de ‘gebiedstafel’, waar gesproken wordt over de stikstofproblematiek in de gemeenten Dronten, Zeewolde en Lelystad. Ze zitten daar aan tafel met overheden, bouw, waterschap en natuurpartijen.
Veluwe
Volgens Oordt denken verschillende partijen aan die tafel de stikstofdepositie op de Veluwe te kunnen verminderen door een bufferstrook aan de oostkant van Dronten te creëren. Gedeputeerde Harold Hofstra bevestigt dat: „Extensivering van de landbouw in een bufferzone kan ervoor zorgen dat de stikstofdepositie op een Natuura-2000-gebied zoals de Veluwe lager wordt.”
De melkveehouder gelooft daar helemaal niets van: „Als je hier meer bos of meer natuur gaat maken, dan draagt dat absoluut niks bij aan de stikstofdepositie op de Veluwe. Wat mij betreft kunnen we niet de stikstofproblematiek gaan gebruiken om heel Flevoland opnieuw in te richten. Ik snap wel dat andere partijen die dialoog breder willen trekken. Dat is leuk, maar met dat doel zitten wij daar niet.”
Ambtelijk stadium
Harold Hofstra ziet de inrichting van het landschap wel degelijk als één van de opties voor het oplossen van het vraagstuk. Hij begrijpt de bezorgdheid bij de agrariërs, maar wijst erop dat hun sector ook aan tafel zit en dat àlles in dit stadium bespreekbaar moet zijn. Verder wil hij er eigenlijk niet zoveel over kwijt: „Want dit idee bevindt zich nog in het ambtelijke stadium.”
Het stelt Gerben Oordt niet gerust: „Als je bij wijze van spreken honderd hectare uit de landbouw haalt en je zet daar de stempel ‘natuur’ op, dan betekent het wel dat de landbouw wéér honderd hectare minder heeft. En als je dan hetzelfde aantal dieren blijft houden, zitten we over vijf jaar weer aan tafel.”
Hij vraagt zich ook af hoe breed zo’n bufferzone moet worden. „Eén kilometer? Twee, drie of vier kilometer? Dat is allemaal nog in het ongewisse.” Harold Hofstra daarover: „Mocht er besloten worden tot een nadere uitwerking van een bufferzone dan zal de omvang samen met de partijen in het gebied nader worden verkend.”
Heel erg bang voor
De landbouwsector vreest dat zo’n bufferzone ooit op haar beurt weer wordt uitgeroepen tot Natura 2000 en dat de landbouw dan nòg verder moet opschuiven. „Daar zijn we heel erg bang voor. Daar wordt niemand beter van en daar moeten we voor oppassen”, vindt Gerben Oordt.
De komende maanden gaan de gebiedstafels verder met het verkennen van de kansen en mogelijkheden. Eind september worden de uitkomsten bekendgemaakt. „En uiteindelijk is het aan de politiek om een afgewogen keuze te maken, waarbij het toekomstperspectief van de landbouw een belangrijk aspect is”, besluit Hofstra, „De keuze voor een bufferzone wordt altijd gemaakt in de context van alternatieve mogelijkheden.”
