(door Hans Dorreboom)
Ik wilde mijn column wijden aan de zinloze opknapbeurt van een historische meetstoel aan de Nonnetjesweg in Biddinghuizen, waar ik 25 jaar lang bij mijn dagelijkse passages nog nooit een levend wezen heb gezien.
Ik heb voor mijn column 200 woorden. Dat vraagt nu toch echt een andere invulling. Eén van hulde. Hulde aan al die mensen die zich voor ons uit de naad werken: de artsen, de verpleegkundigen, de ondersteuners, het ambulancepersoneel en al die andere werkers in de zorg. Maar natuurlijk ook de toppers die er voor zorgen dat wij nog steeds terecht kunnen in de supers en drogisterijen: de winkelmedewerkers, de vakkenvullers, de chauffeurs, het personeel in de distributiecentra. Hulde, hulde, hulde.
En dan natuurlijk alle juffen en meesters die hun kinderen missen. En de kinderen die hun juf en meesters missen. Maar ook hulde aan de papa’s en mama’s die hun kinderen nu thuis hebben en de kinderen die thuis de hele dag met hun papa en mama aan de slag moeten. Hulde, hulde, hulde.
En zeker niet te vergeten: al die vrijwilligers die onzichtbaar en achter de schermen voor anderen moeten zorgen, ook naar hen: hulde, hulde, hulde.
